Where no one remembers your name
Το παθαίνω συνεχεια με τραγούδια.
Δεν θυμάμαι πως παει ο ρυθμός, δεν μπορώ να το σιγοτραγυδήσω ούτε γιατί πιστεύω ότι είναι ωραίο. Θυμάμαι όμως ότι με έκανε να αισθανθώ διαφορετικά. Και για αυτό είναι αδύνατον να το ξεχάσω, όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει ακόμα κι αν έχω δεν έχω ιδέα περι καλλιτέχνη ή τίτλου.
same shit different year που λένε και στο χωριό μου.
Πίστευα ότι γράφοντας αυτό το blog θα έβαζα τις σκέψεις μου σε τάξη και όλα αυτά τα καθημερινά που με ενοχλούν θα τα κατέγραφα, όχι για να τα λύσω αλλά για να τα βγάλω από μέσα μου, τουλάχιστον να μην με μολύνουν με την τοξικότητα τους.
Φυσικά απέτυχα.
Και παραμέλήσα την δραστηριότητα του blog όπως τόσα άλλα που η ρουτίνα κατάπιε.
Δεν μου αρέσουν τα new year resolutions. Κυρίως γιατί φαίνονται ψεύτικα ακόμα και όταν δεν είναι.
Πριν από χρόνια, μια τέτοια μέρα έκοψα το τσιγάρο.
Αυτή την φορά, ο στόχος είναι να αποτύχω σε όσα περισσότερα μπορώ.
Νέες ακτές για τα πανιά μας.
Links to websites, repositories and services for your every day needs.
Only free to use stuff included
© 2022 Lost in tyme
Theme by Anders Noren — Up ↑
